Bir iki gün önce yaşadığımız bir olay
ve ardından ulaştığımız sonuçtan bahsetmek istiyorum.
Bilgisayarda
dolanırken,birden Göksen'in eskiden bana attığı kayıtları gördüm.
O kadar uzun
zaman olmuş ki...
Merakla açtım
ve dinlemeye/izlemeye başladım. İzledikçe gülme krizlerine giriyorum tabii.
Hemen Göksen'e attım dosyaları.
Ve onun mesajı şöyleydi:
"Birkaç dakika önce dinledim ve dakikalardır inanılmaz sularda dalmış
düşünüyorum. Yakınımızdaki insanların değişmesinden yakınırken, göz ardı
edilemez bir hızda bizler de değişiyoruz. Ne kadar tuhaf! Daha bir kaç ay önce
yaşanmış bir anımızı dahi gülerek,utanarak hatırlıyoruz.. O zamanlar normal
gelen şeylere şimdi bambaşka bir gözle berbat bir şeymiş gibi bakıyoruz. Bazen,
o günleri yaşamamış olmayı bile diliyorum. Her geriye dönüp baktığımda, içimden
"bu ben miyim? onları yaparken içimde başka biri olmalı!" diye
geçirmeden edemedim.
Şu anki benle
o zamanlar ki ben arasında inanılmaz derecede yüksek bir dağ var. Gerçekten.
Yıllar önce yaptığım bir ses kaydını dinlediğimde,bir bestemi dinlediğimde ya da herhangi bir yazımı okuduğumda o an hepsini imha etmek geliyor içimden. Anıları anımsamanın güzelliği bir anda yok oluyor.. Yaşadığım değişimi hayretler içerisinde izliyorum,ve tuhaf hissettiriyor. Ve son olarak, o kayıtları hemen yok ediyorsun küçük fare!"
:)
Aslında öyle bir bahsetmişiz ki.. Hayır, ses kayıtları,videolar o kadar berbat değildi. Ama farklıydı. Şuan ki bizlerin yapamayacağı tarzda şeyler... Tuhaf şarkı sözleri gibi :)
Komik bir anı olması açısından iyi aslında ama o anlarla yüz yüze kaldığımızda feci şekilde utanıyoruz! Test ettik onayladık!
ve anladık ki, bizler iyiki büyüyoruz..iyiki değişiyoruz..
.jpg)
.jpg)
.jpg)
