**
Neler çaldı zaman benden? Önce emziğimi çaldı. Bu kısmı hatırlamıyorum,öyle anlattılar. Ardından oyuncaklarım geldi. Bir zamanlar oyuncak bebeklerim vardı,sahi. Bir gün zaman hepsini torbasına koydu ve götürdü. Oyun arkadaşları aldı bebeklerin yerini. Evcilikler oynanmaya başladı. İtiraf ediyorum gafil avlandım. Oysa sadece arkamı dönmüştüm. Zaman oyun arkadaşlarımı çaldı, yerine okul çantamı bir de suluk ve beslenme çantası. Suluk ve beslenme çantası çok saklanamadı. Bazen öğretmenlerimi çaldı, bazen de arkadaşlarımı çaldı. Bende küstüm zaman. Ama gönlümü almasını bildi,bana yenilerini verdi. Bir gün fark ettim ki usul usul o küçük kızı çalmıştı. Küçük kızın önlüğünün cebindeki çocukluk hayallerim,masal kitaplarım,sihirli perilerim ve saçımın kurdelesi de çalındı gitti tabi. Kahkahalarımı, göz yaşlarımı, arkadaşımın kulağına fısıldadığım sırlarımı, bir o kadarda yalanlarımı çaldı. Şikayet edeyim dedim hiç delilim yoktu,hiç şahidim de. Her şeyimi çalan zaman bir gün kalbimin üzerine bir not bıraktı:
"Eğer bir şey gerçekten sana aitse onu senden kimse çalamaz, ben bile."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder